martes, septiembre 30, 2008

ZORIONAAAAAAAAAAAAAAAAK!!!

"El señoooooooooooooor terratenienteeeeeeeeeeeeee
ya no pasea a caballooooooooooooooo,
ahora va en su mercedes,
y vive de puta madreeeeeeee,
y aunque sea un chuchurrioooo
¡¡Viva er beti que e' lo má grande!!! ."


Izan ginenagatik, garenagatik, eskarrik asko beti hor egoteagatik.
Eskerrak ematen dizkiot bizitzari duela 25 urte mundura ekarri zintuelako.
Maite zaitut.

domingo, septiembre 28, 2008

La pegatina Iruran!!






Bueno... lehenengo Hesian-en egon ginan dandolo tooooodo!!

miércoles, septiembre 24, 2008

YOU'RE SIMPLY THE BEST

Aquí donde le veis, el señorito ha sacado nada menos que un 10!!! un 10!!! Iujuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu!!!!
Gracias al jurado, a la RESAD y a la madre que los parió por haber visto en él lo que todos los que conocemos sabemos de sobra... Ahora sí que sí. Llega el momento de que el mundo vea toooodo el talento que derrocha.




yo!! te amo con la fuerza de los mares,
yo, te amo con el ímpetu del viento
yo, te amo en la distancia y en el tiempo
yo, te amo con mi alma y con mi carne
yo, te amo como el viento a su mañana
yo, te amo como el hombre a su recuerdo
yo, te amo a puro grito y en silencio
yo, te amo de una forma sobrehumana
yo, te amo en la alegria y en el llanto
yo, te amo en el peligro y en la calma
yo, te amo cuando gritas cuando callas
yo, te amo tanto yo te amo taaanto yooo..!!

DESPEDIDA

Ese es mi nuevo estado laboral, ya tendreis la ocasion de que cuente las razones q me han dado para despedirme, y prefiero daros cara a cara la opinion q estos me suponen.

domingo, septiembre 21, 2008

viernes, septiembre 19, 2008

MANUAL DEL GUERRERO DE LA LUZ

Un guerrero de la luz siempre hace algo fuera de lo común. Puede bailar en la calle mientras se dirige al trabajo, mirar los ojos de un desconocido, hablar de amor a primera vista y defender una idea que puede parecer ridícula. Los guerreros de la luz se permiten tales días.
No tiene miedo de llorar antiguas penas, ni de alegrarse con nuevos descubrimientos. Cuando siente que llegó el momento, lo abandona todo y parte hacia su aventura tan soñada. Cuando entiende que está en el límite de su resistencia, sale del combate, sin culparse por haber hecho alguna locura inesperada.
Un guerrero no pasa sus días intentando representar el papel que los otros escogieron para él.
Paulo Coelho

jueves, septiembre 18, 2008

- Ze ondo afaldu degun, ezta? gustatu zait.
- Bai, neri ere bai, pila bat gainera.
- Nora joan gaitezke.. 23:30ak dira.. Saguesera edo?
- Perfekto, goazen.
(...)
- Ze ordu izango da?
- Ez dakit, ez daukat erlojurik bainan berdin dio, ez?
- Bai, egia esan berdin zait, oso gustora nago.
- Ni ere bai.
(...)
- Hotza daukazu, itxoin motorrean kazadora bat dudala, oraintxe ekartzen dizut.
(...)
- Beno ya freskotxo iten du, ezta?
- Bai, bastante, goazen.
- Bua, ze ordu izango da?
- Aber... Uau! ez dezu sinetsiko!!
- Ze, ordu batak?
- Laurak hogei gutxi!!
- Ehhhhh!! Bai zera!
- Begira...
- Ostia! egia da!!
- Nik uste nun ordu biak edo izango zirela.
- ...
- Beno oso seinale ona da.
- Ya te digo...

miércoles, septiembre 17, 2008

Quien se viene a Panama?????????

He estado mirando vuelos y sale por 350 euros ida y vuelta con la travel.Como andais de días libres en diciembre.........................

lunes, septiembre 15, 2008

TIC-TAC-TIC-TAC...


Bueno, bueno, bueno.. esto empiza a ponerse cada vez más interesante!!! nork esango luke azkenean, iraila bukatu aurretik hainbesteko mugimendu hormonala izango genuela gure artean!!! Aupa neskak, bidean gaudeeeeeeeeeeee!!

Aun recuerdo cuando tus dedos impacientes jugaban con los botones de mi pecho, provocando un estallido de humedad en ese lugar calido y ardiente de mi intimidad. Y cuando las palomas de tus manos inquietas descendían al jardín del deseo, buscando tu boca beber la miel de ese pequeño océano donde se perdían tus labios y tu lengua inquieta hasta ahogar la fuerza de tu interior, naufragando en oleadas de placer y gemidos de pasión, muriendo poco a poco, piel a piel, en el eterno abrazo del amor... - Anónimo-

viernes, septiembre 12, 2008

¿Qué harías...

dirías, gritarías o cantarías si supieras que el

Gran colisionador de hadrones

va a estallar en unos días?


El mundo dejará de existir, y tú también.


No sabes en cuantos pero sí que será antes de que termine el mes...

jueves, septiembre 11, 2008

Noja, aloha!!

Fitx a contracorriente.













ez da nire aurpegi onena bainan paisaia polita da.













Kanpignean genuen partzelatxoa.













Hondartzetako bat (y yo enseñando las patorras).













Gure karetoak, atzean beste hondartza zati bat.













Hau da atzeko hondartza.













Gaurkoz nahikoa da, orain lotara noa, egun ona izan dezazuela! muxu!!

miércoles, septiembre 10, 2008

100 bisita oraintxe

Oe OE!!!
Oe Oe!!!!

viernes, septiembre 05, 2008

PRECAUCIÓN AMIGO CONDUCTOR...



He aprobado, he aprobado, he aprobadoooooooooooooooooo!!!! increíble, al fin... parecía que nunca iba a llegar esta momento. Pues ya está. Eskarrik asko denei. Askori zor dizuet gaurko arrakasta. Orain, ausartuko al zerate nerekin kotxean ibiltzen???

Muuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuua

You got it!!!!

She´s been waiting for you. Enjoy it!!


miércoles, septiembre 03, 2008



Hay días que revientan en cerebro... es como si la vida te disparara directamente en la sesera y todo lo que eres, o crees que eres, sale desparramado por los aires...

yeah, yeah ta yeaahhhh

ale, hortxe eskubian daukagu gure kontagailua.
muxuu!!

lunes, septiembre 01, 2008

UN REGALITO...

SIEMPRE

Siempre esta sensación de inquietud. De esperar más. Hoy son las mariposas y mañana será la tristeza inexplicable, el aburrimiento o la actividad desenfrenada por arreglar este o aquel cuarto, por coser, por ir aquí o allá a hacer mandados, mientras trato de tapar el universo con un dedo, hacer mi felicidad con ingredientes de receta de cocina, chupándome los dedos a ratos y a ratos sintiendo que nunca podré llenarme, que soy un barril sin fondo, sabiendo que "no me conformaré nunca" pero buscando absurdamente conformarme mientras mi cuerpo y mi mente se abren, se extienden como poros infinitos donde anida una mujer que hubiera deseado ser pájaro, mar, estrella, vientre profundo dando a luz universos, novas relucientes... y ando reventando palomitas de maíz en el cerebro, blancas motitas de algodón, ráfagas de poemas que me asaltan todo el día y hacen que quiera inflamarme como globo para llenar el mundo, la naturaleza, para empaparme de todo y estar en todas partes, viviendo una y mil vidas diferentes...

Mas he de recordar que estoy aquí y que seguiré anhelando, agarrando pizquitas de claridad, haciendo yo misma mi vestido de sol, de luna, el vestido verde-color de tiempo con el que he soñado vivir alguna vez en Venus.

Gioconda Belli. Sobre la grama (1970-1974)